Achterhoek Magazine, Marktplein voor de zakelijke Achterhoek
oktober/november 2001
“Een verenigd Europa bestaat niet en zal ook niet bestaan zolang ik leef. We blijven afzonderlijke landen met een eigen wetgeving.” Europessimisme? Nee, realiteit zegt Luuk Vredeveld. Hij is directeur van drie ondernemingen. Peacefield & Peartree, een bedrijf voor administratie-service, belasting- en financieel advies voor Neder landse bedrijven in het buitenland en buitenlandse bedrijven in Nederland. Retourtax, een bedrijf dat zich bezighoudt met terug vordering van omzetbelasting uit alle landen die dat doen. En ten slotte BTW Consult Nederland, een naam die precies aangeeft wat het adviesbureau doet.
Nederlanders willen te graag
Vanwaar die visie op de realistei? “In Nederland denken we altijd, dat men in heel Europa zo denkt als wij. Dat iedereen met iedereen handel wil drijven. Nou, vergeet het maar. Wij zijn van nature gericht op het buitenland en bereid daarin te investeren, maar dat wil absoluut niet zeggen dat dat elders ook zo is. Een klein voorbeeld: als een buitenlands bedrijf in Nederland omzetbelasting terugvordert, krijgt hij het bedrag per ommegaande op zijn rekening gestort. Nauwelijks formaliteiten. Hij kan bij wijze van spreken volstaan met een kopie van een bestelbon. In Italië duurt het soms drie jaar voordat je geld terugziet. En in Duitsland krijg je een boete als je op een van de vele formulieren per ongeluk het huisnummer verkeerd hebt ingevuld. In Nederland willen we te graag.”
Vijftien procent
Verder constateert hij dat het verschil in regelgeving tussen de landen eerder toeneemt dat af. “In Duitsland is vanaf 1 januari 2002 een nieuwe belastingregeling van kracht, een heffing van bronbelasting. De Duitse fiscus houdt op een aanneemsom vijftien procent in, bij wijze van voorschot op loon en vennootschapsbelasting. Nederlandse bedrijven hebben formeel recht op teruggaaf, maar dat duurt een eeuwigheid, want de fiscus aldaar kampt met een administratieve onderbezetting. Je kunt de regeling omzeilen door een GmbH op te zetten. Geen papieren onderneming, aar eentje met een werkelijk bestaand adres. Daar zit nog wel muziek in. Hen ikzelf ook gedaan. Een bedrijf met een Nederlandse directeur, maar wel met Duitse medewerkers.”
En zo kan Vredeveld nog wel even doorgaan met argumenten om zijn stelling aan het begin van dit stuk te onderbouwen. Hij noemt de Duitse wet met de prachtige naam Arbeitsnehmer Entsende Gesetz een ontmoedigende papierwinkel voor buitenlandse ondernemingen die ook in Duitsland willen gaan werken.
Euro
En de Euro dan? “Die maakt alleen de prijsvorming transparant. Je kunt gemakkelijker vergelijken. De Duitse opdrachtgever kan bijvoorbeeld snel zien dat Nederlandse bouwbedrijven goedkoper kunnen bouwen. Maar, dat verschil wordt teniet gedaan door regelrechte protectionistische maatregelen die een kostprijsverhogende papierwinkel met zich meebrengen. Tenminste niet zoals wij ons dat wensen: een gebied met open grenzen en vrij verkeer van personen en goederen. Een gebied met kansen voor ondernemende zakenlieden.”
